چه چیزی زندگی خوب را می سازد؟
درسهایی از طولانی ترین تحقیقات در مورد شادمانی
دکتر رابرت والدینگر
ترجمه و خلاصه نویسی: آرش همایونفر همه ما در زندگی به دنبال بدست آوردن خوشبختی هستیم. خیلی ها پول یا شهرت را به عنوان نشانه های خوشبختی می دانند. بدون شک نداشتن پول مشکلات زیادی را در زندگی ایجاد می کند. اما سوالی که وجود دارد این است که پول به تنهایی عامل خوشبختی است؟ این موضوع شروع تحقیقاتی بوده که دانشگاه هاروارد از دهه سی میلادی برروی آن کار کرده است. در سال 2015 آقای رابرت والدینگر به عنوان چهارمین مدیر این تحقیقات که 75 سال است ادامه پیدا کرده، در سخنرانی خود در تد تاک، پاره ای از جزئیات آن را بازگو کرده است.
مروری بر سوابق سخنران
- آقای دکتر رابرت والدینگر(Robert Waldinger) یک روانپزشک، روانکاو و کشیش ذن است. او استاد بالینی روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد است و مدیریت بخش تحقیقات توسعه بزرگسالان می باشد که یکی از طولانی ترین مطالعات در خصوص زندگی بزرگسالان را انجام داده است. این تحقیقات زندگی دو گروه از مردان را برای بیش از ۷۵ سال دنبال کرده است. و در حال حاضر نیز به بررسی کودکان نسل بعد از جنگ جهانی در آمریکا پرداخته تا در خصوص تاثیر مشکلات کودکی شان بر سلامت و زندگی آنها به نتایجی برسد. . او در مورد آنچه علم و ذن می توانند در مورد رشد سالم انسان به ما بیاموزند، مقالاتی دارد.
دکتر والدینگر پدید آورنده مقالات علمی متعدد بوده و دو کتاب نیز به رشته تحریر در آورده است. او مربی دانشجویان پزشکی و دستیاران روانپزشکی در بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون است.او همچنین مربی ارشد دارما معلم در موسسه باندلس وی زن (Boundless Way Zen ) می باشد. جهت دریافت اطلاعات بیشتر به وبسایت www.robertwaldinger.com مراجعه نمایید.
- آنچه در ادامه آمده است خلاصه ای از سخنرانی آقای رابرت والدینگر، با عنوان «چه چیزی زندگی خوب را می سازد» می باشد که در سال ۲۰۱۵ در TED ایراد شده است.
“چه چیزی ما را سالم و شاد نگه می دارد. اگر قرار بود برای آینده خود سرمایه گذاری کنید، زمان و انرژی خود را چگونه مصرف می کردید. طبق نظر سنجی انجام شده در ابتدای قرن حاضر، بیش از ۸۰ درصد از جوانان، پولدار شدن را هدف اول و بیش از ۵۰ درصد از همین جوانان، شهرت را هدف اصلی دیگر خود عنوان نموده اند.
دانشگاه هاروارد، از سال ۱۹۳۸، به مدت ۷۵ سال، برروی زندگی دو گروه از مردان مطالعاتی را انجام داده است، که آن را می توان طولانی ترین مطالعه از زندگی بزرگسالان دانست. گروه اول در زمان شروع مطالعه در سال دوم دانشگاه هاروارد بودند. گروه دوم گروهی از پسران فقیرترین محله بوستون بودند و اغلب آنها از خانواده های مشکل دار و محروم انتخاب شدند. در ابتدای این مطالعه همه این جوانان مصاحبه شدند و آزمایشات پزشکی را انجام دادند. همچنین با خانواده های این افراد نیز مصاحبه هایی در منزلشان انجام شد. بنیانگذاران این مطالعه هرگز در تصوراتشان نمی گنجید که این مطالعه بعد از ۷۵ سال همچنان در حال ادامه باشد و من به عنوان چهارمین مدیر این تحقیقات، درباره آن برای شما صحبت کنم. در این تحقیقات، هر دوسال یک بار با این افراد تماس گرفته می شود، با آنها و همسرشان و فرزندانشان در اتاق نشیمن منزلشان مصاحبه می شود و سوابق پزشکی آنها از دکترشان گرفته می شود. از ده سال پیش از همسران آنها نیز درخواسته شد که به این مطالعه بپیوندند. حاصل این مطاله، ۳ درس بزرگ از روابط به ما داد. اول اینکه آنهایی که روابط اجتماعی زیادتر با خانواده و دوستان دارند، در اجتماع شادتر و از نظر فیزیکی سالمتر و عمر طولانی تری دارند. دومین درس اینکه، تعداد و یا تعهد در یک رابطه دوستانه مهم نیست ، بلکه کیفیت روابط نزدیک مهم است. بطور مثال جر و بحث برای سلامتی مضر است، و یا طلاق از حفظ یک ازدواج مشکل دار بهتر است. سومین درسی که در مورد روابط آموخته شد، این که روابط خوب فقط جسم ما را محافظت نمی کنند، بلکه آنها مغزمان را هم محافظت می کنند. وجود یک رابطه وابسته امن، با یک فرد دیگر در ۸۰ سالگی، باعث طولانی تر و قویتر شدن حافظه می شود. زندگی خوب با روابط خوب ساخته می شود.”
از شما دعوت می کنیم کتاب “مدیر دوست داشتنی من” را مطالعه فرمایید.
- متن فارسی سخنرانی آقای دکتر رابرت والدینگر را می توانید از این لینک دانلود کنید.
